“Calling People to do Good Deeds” and “Commanding Right and Forbidding Wrong” [Amr Bil Ma'ruf and Nahi 'Anil Munkar] and its Effect on Institutionalization in the Legal System of Islamic Republic of Iran

Document Type : Science - Research

Authors

1 Assistant Professor, University of Tehran, Tehran, IRAN.

2 Assistant Professor, Department of Quran & Hadith, University of Tehran, Tehran, IRAN.

Abstract

The holy Quran has put “calling people to do good deeds” [or calling people to an act of benevolence] besides and prior to “commanding rightand forbidding wrong”, [or commanding beneficence and forbidding maleficence].
However in many interpretive and jurisprudential books, no sufficient effort has been made to elaborate the difference features between these two and their results, whose  manifestation is observed in indifference attitude  of legislative system to determine the limits, terms and qualities of ‘ call people to do good deeds”, despite the emphasize of the Eight Principle of the Constitution.
Exploring the mentioned sources, this paper is an attempt to deal with the concept, dimensions and examples of “call people to do good deeds” such as propagation, teaching and advice which both have originally a basic role in cultural policy-making and institutionalization in the country and also due to paving ground for the fulfillment of “commanding rightand forbidding wrong” is of great significance.
Then, it will clarify the distinctive points between these two hypotheses, so that the way to determine  the base and policy  will be cemented for the institutions with common functions (such as IRIB and supervising institutions such as Supreme Council of the Cultural Revolution) or specific of one of these two ( such as Law Enforcement and Assembly of Experts).
Moreover, it will help with the preparation of grounds for the next researches on basic and performance pathological study of these institutions and policy-making on this issue as well.

Keywords

Article Title [Persian]

تمایز بین «دعوت به خیر» با امر به معروف و نهی از منکر و تأثیر آن در سیاست گذاری و نهادسازی فرهنگی- حقوقی در جمهوری اسلامی ایران

Authors [Persian]

  • اکبر طلابکی 1
  • محمود واعظی 2
1 استادیار، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2 استادیار، گروه قرآن و حدیث، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
Abstract [Persian]

گرچه‌ قرآن مجید به انجام دعوت به خیر در کنار امر به معروف و نهی از منکر و مقدم بر آن فرمان داده است لکن در بسیاری از کتب تفسیری و فقهی اهتمام کافی برای تبیین وجه افتراق این دو و نتایج آن دیده‌ نمی‌شود که تبلور آن در‌ بی‌توجهی نظام تقنینی به تعیین حدود و شرایط و کیفیت دعوت به خیر ـ علی رغم تاکید اصل هشتم قانون اساسی ـ‌‌‌ مشاهده می‌شود. این مقاله با کاوش در منابع یاد شده ضمن تبیین مفهوم، ابعاد و مصادیق دعوت به خیر مانند تبلیغ، آموزش و نصیحت که هم بالاصاله نقش مبنایی در ‌سیاست‌گذاری و نهادسازی فرهنگی در کشور داشته و هم به دلیل زمینه سازی برای تحقق امر به معروف و نهی از منکر از اهمیت زیادی برخوردار است، نقاط تمایز بین این دو فریضه را روشن نموده تا راه تعیین مبنا و خط مشی برای نهادهای دارای کار ویژه مشترک (مانند صدا و سیما و نهادهای ناظر چون شورای عالی انقلاب فرهنگی) یا خاص یکی از این دو (مانند نیروی انتظامی و مجلس خبرگان رهبری) هموار گردد و زمینه برای تحقیقات بعدی در مورد آسیب شناسی مبنایی و عملکردی این نهادها و ‌سیاست‌گذاری در این زمینه فراهم شود.

Keywords [Persian]

  • واژگان کلیدی: ارشاد جاهل
  • تبلیغ
  • تعلیم
  • نصیحت
  • شورای عالی انقلاب فرهنگی
  • مجلس خبرگان رهبری
Contemporary Researches on Islamic Revolution
Volume 1, Issue 1 - Serial Number 1
September 2019
Pages 29-52

Files

Share

How to cite

Statistics