Investigating the Processes of Revolutionary Rationality Formation in the Speech System of the Islamic Revolution

Document Type : Science - Research

Author

Assistant Professor of Political Science, Institute of Humanities and Cultural Studies, Tehran, IRAN.

Abstract

The present study aimed to analyse the process that caused revolutionary rationality. Revolutionary rationality supported extreme action in the years 1356-57. Shia political thought through the centuries has developed fertile and deep rationality in various fields of knowledge such as philosophy, history, mysticism and jurisprudence. "Philosophical Rationality" means that religion is interpreted with philosophy and given a philosophical form. "Jurisprudential Rationality" is the proven reason that establishes the goodness of religious rules and command. "Historical Rationality" identifies the principles and regulations behind the events of history, and "Mystical Rationality" is the expression of mystical meanings through rational style. Revolutionary rationality is rooted in the above principles. This rationality interacted with revelation and supported it, and had a relationship with other ideas, including the thought system in the old and new West, and emerged during the Islamic Revolution. Revolutionary rationality was manifested in the words of the revolutionary leaders in explaining the objective situation of society and politics, as well as in drawing the future of the revolution. The theoretical and methodological basis of this research is discourse analysis and its result, explaining the achievements of this rationality in overcoming the political order of Taghut and the birth of the Shia political order.

Keywords

Main Subjects

Article Title [Persian]

بررسی فرایندهای شکل گیری عقلانیت انقلابی در نظام گفتاری انقلاب اسلامی

Author [Persian]

  • فاطمه طاهرخانی
استادیار علوم سیاسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.
Abstract [Persian]

مقاله حاضر با هدف تبیین فرایندهایی که منجر به شکل گیری عقلانیت انقلابی شد، نگاشته شده است. منظور از عقلانیت انقلابی، عقلانیتی است که پشتوانه ی عمل انقلابی در سال های 1356-57ه.ش بود. اندیشه ی سیاسی تشیع، در طول قرون متمادی یک عقلانیت بارور و عمیق را در حوزه های متفاوت دانش از قبیل فلسفه، تاریخ، عرفان و فقه پرورد. در این مقاله، مقصود از "عقلانیت فلسفی" این است که دیانت با فلسفه تفسیر شده و به آن صورت فلسفی داده شده است. مراد از "عقلانیت فقهی" عقل موید و اثباتگر حسن احکام و قواعد دینی است. "عقلانیت تاریخی " عقل شناساگر اصول و قواعد نهفته در پس رویدادهای تاریخ است و در نهایت "عقلانیت عرفانی" ، بیان معانی عرفانی از طریق اسلوب عقلیست .

این عقلانیت در تعامل با وحی و پشتیبان آن بود و باسایر اندیشه ها از جمله نظام اندیشه در غرب قدیم و جدید، گفت و گو داشت و به هنگام وقوع انقلاب اسلامی بروز و ظهور یافت.عقلانیت انقلابی در تبیین وضعیت عینی جامعه و سیاست و نیز ترسیم آینده پیش روی انقلاب، در گفتار رهبران انقلاب متجلی شد . مبنای نظری و روشی این تحقیق ،تحلیل گفتمان و نتیجه ی آن تشریح مولفه های و مختصات این عقلانیت است.

Keywords [Persian]

  • تشیع
  • عقلانیت
  • انقلاب اسلامی
  • تاریخ
  • فلسفه
  • عرفان
  • فقه

Files

Share

How to cite

Statistics